Mian Muhammad Bakhsh Ghazals

Mian Muhammad Bakhsh ghazals

❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤

❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤

میاں محمد بخش ؒغزلاں

❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤

❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤

1غزل نمبر

دلبر دے وچھوڑے اندر، اجے رہا میں زندہ

ایس گناہوں آخر توڑی، سدا رہاں شرمندہ

اک واری دیدار نہ ڈٹھا، لئے پیار نہ مونہوں

توڑے طلب اسے دی اندر، ہو چکا بے-جندا

گھر تیرے کئی نوکر چاکر، در تیرے سے کتے

نفراں دا میں گولہ سجنا! کتیاں دا پھر بندہ

درد فراقَ تیرے دی لذت، جس دن دی میں چکھی

خوشیاں کردی ویکھ لوکائی، من وچ آوے خندا

زیور زیب پشاکی توڑے، ناہیں بادشاہانے

گودڑیاں سروپا اسانوں، ایہو لباس پسندا

چاہ میری پئی چاہِ محمد، گل میری گلّ گئیا

من لئے میں بول سجن دے، جے لکھ آکھے مندا

❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤

2غزل نمبر

کی کجھ گلّ سجن دل بیٹھی، چتّ میرے تھیں چایا

کی گستاخی نظری آئی، تختوں سٹّ رلایا

حدوں بہت جدائی گزری، یار نہ مکھ وکھایا

ربا میرا یار ملن دا، وقت نہیں کیوں آیا

اگے اس دے مرن شہادت، جے دسے اک واری

نہیں تاں گلیاں وچ مرانگا، چاء ایہو دل چایا

کی ہوندا جے دلبر میرا، ہسّ کے مکھ وکھاندا

دردی بن کے پچھدا اک دن، کی کجھ حالَ وہایا ؟

راہ تکیندیاں اکھیں پکیاں، کنّ پیغام سنیندے

توں فارغ تے میں افسوسیں، ہر دن رین لنگھایا

رات دہاں تدھ پچھیا ناہیں، دردمنداں دا حیلہ

کیکر رات دہاڑ گزاری، عشقَ جہناں دکھ لایا

جے کوئی سوہنی ہور زمیں تے، ناہیں حب کسے دی

قبلہ جان میری دا توں ہیں، تدھ ولّ سیس نوایا

نہ میں لایق وصل تیرے دے، نہیں فراقَ جھلیندا

نہ اس راہوں مڑاں پچھاہاں، نہ تدھ پاس بلایا

دکھ قضیے میرے سن کے، ہر اک دا دل سڑدا

تدھ نہ لگا سیک محمد، میں تنِ عشقَ جلایا

❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤

3غزل نمبر

عشقَ محبت تیرے اندر، میں مشہور جہانیں

راتیں جاگاں تے سر ساڑاں، وانگ چراغ نورانی

نیندر پلک نہ لاون دندے، نین جدوکے لائے

آتش بھریاں ہنجھو برسن، روشن شمع نشانی

بن روشن دیدار تیرے تھیں، جگّ ہنیرا مینوں

نال کمال محبت تیری، ہو چکیوسُ نکسانی

کالی رات ہجر دی اندر، نہ کوئی سکھ سنیہا

نہ قاصد نہ کاغذ رقہ، نہ کوئی گلّ زبانی

بے قراری تے غمخواری، سل فراقَ تیرے دا

رحم کریں منہ دس پیارے، ضائع چلی جوانی

دل پر بھار پہاڑ غماں دے، سینے داغ ہجر دا

بے وفائی تیری تریجی، کردی مینوں فانی

جاندی چلی بہار خوشی، دی ورم رہے گا بھوراں

سدا نہ رہسی رنگ گلابی، سدا نہ چال دیوانی

حرص ہوا تیری دی آتش، تن من پھوک جلایا

بھر مشقاں دو نین بہشتی، ڈوہل رہے نت پانی

کالی رات جوانی والی، لو ہوون پر آئی

مکھ دسیں تاں مثل چراغاں، جان کراں قربانی

ہوئے موم پہاڑ صبر دے، ہتھ غماں جد پایا

اگّ پانی وچ گلدا جیؤڑا، شمع جویں مستانی

صادق صبح مانند میرا بھی، رہِ گیا دم باقی

دے دیدار محمد تاں پھر، دیئیے جان اسانی

صادق-صبح مانند میرا بھی، رہِ گیا دم باقی

دے دیدار محمد تاں پھر، دیئیے جان اسانی

❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤

4غزل نمبر

ہے معشوقہ ! میں مر چکا، اگوں دیر نہ لاویں

آیا سخت نزئّ دا ویلا، مہر دلے وچ پاویں

بہت جرے دکھ رہی نہ طاقت، اگوں ہور جرن دی

آسے آسے عمر گزاری، آس میری در لیاویں

آپ رہیں خوش حال ہمیشہ، نہ تدھ دکھ نہ جھورا

سانوں بھی بے درد پچھانی، اس تھیں چتّ نہ چاویں

قدم تیرے پھڑ سو جند واراں، پھر بھی عذر منیساں

خدمت تیری میں تھیں سجنا! ہوئی نہ ماسہ ساویں

تلخ جواب تیرے نے مٹھے، نہ ہوساں دل کھٹا

شور عشقَ دے فکی کیتی، غیروں جند نتھاویں

من وچ وسیں تے دل کھسیں، کیوں منہ دسیں ناہیں

درد رننجانا میں نمانا، نہ ہن ہور ستاویں

بھلی میرے سنگ کیتی سجنا! جمدڑیاں دکھ لائے

ہویا انت فراقَ محمد، کدے تے پچھن آویں

❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤

5غزل نمبر

برے نچھتر جرم لیا سی، میں دکھیارا جمدا

درد وچھوڑا تے سکھ تھوڑا، چوڑا تیرے دم دا

نہ دل وسّ نہ دلبر ملدا، ہائِ ربا کی کرساں

کس سنگ پھولاں بیدن دل دی، کون بھنجال اس غم دا

پہلے دن دی سجھدی آہی، جدوں پریت لگائی

شیریں جان مثل فرہادے، صدقہ ہوگ پرم دا

شاہ پری دا نہں لگایا، خاکی بندہ ہو کے

کد میرے سنگ الفت کرسی، کی میں اسدے کم دا

وطنوں چھوڑ ہوئیوسُ پردیسی، پاڑن پاڑِ اولے

دکھ سہے سکھ پایا ناہیں، سڑیا میں کرم دا

جسدی یاری تے جند واری، نہ کردی دلداری

کس اگے فریادی جائیے، کرے نیاں ستم دا

نگری میری حکم سجن دا، حاکم آپ انیائیں

بے دوسے نوں سولی دے کے، ہسدا ویکھ پلمدا

ہائے افسوس نہ دوس کسے تے، کیہے کرم کر آیا

آکھ محمد کون مٹاوے، لکھیا لوح-قلم دا

❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤

6غزل نمبر

اول شکر خدا دا کریئے، دلبر مکھ وکھایا

مٹھے منہ تیرے تھیں سجنا! کوت میری جند پایا

کر کے پندھ سفر دا آیا، دھوڑ پئی متّ ہوئی

چاکر ہوئِ وہیندا چشمہ، چاہیئے منہ دھوایا

پیچ-ب-پیچ کمند زلف دے، جے گلِ ڈالیں ایویں

ہر اک گردن-کشدن ملک دا، ہوسی قید کرایا

ڈیرے تیرے دے چوپھیرے، کی کم چوکیداراں ؟

آہ میری دے بلن المبے، رکھن چانن لایا

توڑے سورج وانگر مینوں، اندر جا نہ لبھے

در دیوار تیرے دی پیریں، ڈھہساں جیوں کر سایہ

شکر ہزار خداوند تائیں، پھری بہار چمن دی

حاصل ہوئی مراد محمد، دلبر کولِ بہایا

❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤

7غزل نمبر

روز اضل دے زلف پیا دی بنھ لیا دل میرا

آخر تیک نہ چھٹن دیسن سخت زنزیر سجن دے

توڑے لکھ پہاڑ غماں دے سر میرے پر ترٹن

سر جاسی پر بھار نہ سٹساں وانگو کوہ شکن دے

روگی جیؤڑا دارو لوڑے شربت ہک دیداروں

دین طبیباں دے ہتھ باہاں روگ جنہاں نوں تن دے

حرص سجن دی جان میری وچ ایسا ڈیرہ لایا

جند جاسی پر حرص نہ جاسی پکے قول سخن دے

کھڑے گلاب شگوفے اگے ہوئے سبز بغیچے

آئی واؤ فجر دی لے کے خط پیغام وطن دے

باس لئی تاں پاس گئی سی پور پور کنڈی صلی

بلبل نوں کی حاصل ہویا کر کے سیر چمن دے

اڈ اڈ تھکے پئے نہ چھکے بات نہ پچھی یاراں

ویکھ چکوراں کی پھل پایا بن کے عاشق چن دے

اس سورج دی آتش کولوں پانی وچ کملانا

نیلوفر دا عشقَ اجے بھی بے پرواہ نہ مندے

جے کوئی چاہے وانگ محمد سرگردان نہ ہووے

سہنیاں دی اشنائیؤں چھپ کے بیٹھے نال امن دے

❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤

8غزل نمبر

بہتی عمر گزاری ایویں یار نہ نظریں پیندے

تھوڑے روز جوانی جوبن دائم ساتھی کیں دے

ٹھنڈی واء صفائی والی خوشبودار وفائیؤں

اجے نہ آئی دلبر ولوں جس پر اسیں وکیندے

اوہ دلبر جو ہک ککھّ اتوں گولہ لئے نہ مینوں

دوئیے جہان دیوے کوئی سانوں اسدا وال نہ دیندے

گال موالی چنگا مندا جو چاہے سو بولے

ترش جواب مٹھے منہ وچوں لذت اسیں چکھیندے

اپنا آپ سمبھالاں ناہیں منوں وسار سجن نوں

اپنا حالَ نہ تکدے مڑ کے جو اس طرف تکیندے

جے لکھ گالیں تئنے دیوے نالے منہ پھٹکارے

اس تھیں چنگا کی اسانوں اس سنگ بات کریندے

کیتی قسم بتیری واری دل دے روگ نہ دسساں

جاں لباں پر رہی نہ طاقت تاں ہن ظاہر پیندے

مکھ پیا دا آب-ہیاتی اسیں موئے ترہائے

جل بن مچھلی وانگ محمد کچرک رہے تپیندے

❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤

9غزل نمبر

جے محبوب پیارا ہک دن وسے نال اساڈے

جاناں اج حما پنکھیرو پھاتھا جال اساڈے

مثل حباب سروں سٹّ ٹوپی جل خوشیاں دے ڈوباں

پئے پچھانواں اس دا جے وچ جام-زلال اساڈے

چڑھ چناں تے کر رشنائی کالی رات ہجر دی

شمع جمال کمال سجن دی آ گھر بال اساڈے

دلبر دے در جا نہ سکدے حوراں ملک اسمانی

کد مجال سلام کرن دی مثل کنگال اساڈے

سوہنی صورتَ ویکھ لباں توں واری جان پیاری

متّ ہک گھٹ لبھے اس جاموں ایہہ خیال اساڈے

کہندا پھیر خیال زلف دا جان نہ جان پیارے

ایسے کئی شکار پھساندے پھاہیاں وال اساڈے

نہ امید سجن دے در تھیں نہ ہوساں نہ مڑساں

کدے تے رحم پویگا اس نوں ویکھ وبال اساڈے

خاک اوہدے در والی والا جس دم میں دم ماراں

مٹھی واؤ جنت دی پھردی مغز دوال اساڈے

ہے واؤ اس عشقَ میرے دی رمز پیا کنّ پائیں

آکھیں ہتھیں مار، تساننوں خون حلال اساڈے

جے اوہ ایہہ گلّ منے ناہیں صاف جواب سناوے

آکھے شالہ ہون نہ ایسے نفر بےحال اساڈے

کہہ اگوں ہے شاہ حسن دے بادشاہاں در منگتے

مڈھ قدیموں کہندے آئے بھائیوال اساڈے

کرن گدا سجن دے کوچے بادشاہی تھیں چنگا

جے اوہ پاوے آپ محمد خیر رومال اساڈے

❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤

10غزل نمبر

موتے نالوں بری جدائی مینوں یار سہائی

لطفَ خدائی لیسی بدلہ ہور نہ میرا کائی

ڈیرہ یار میرے دا اچا عالیشان جہانوں

کر فریاد اچیری ساری ہے جند درد دکھائی

باجھوں اکھر عشقے والے ہور نہ سبق پڑھائیوسُ

ربّ استاد میرے نوں دیوے نیکی تے وڈیائی

سوہنی صورتَ ویکھن کولوں منع نہ کریو بھائی

جمدیاں ایہہ عادت مینوں پاون والے پائی

ہے خوش واؤ سجن دی جاویں اندر باغ سجن دے

سرو آزاد میرے نوں آکھیں کر کے سیس نوائی

باجھ دیدار تیرے تھیں سجنا! خوشی نہ دسے خابے

مکھ وکھاویں نہ چر لاویں آویں برائے خدائی

ہے واؤ جا آکھ سجن نوں ہے بکّ باغ-ارم دے

کیوں کر سرگردانی مینوں وچ اجاڑاں پائی

آپ سئیاں وچ رل کے کھیڈیں مانیں موج نصیباں

کدے تے پچھ غریباں تائیں جو ہوئے صحرائی

شکر ویچن والا بنیا شالہ جگ جگ جیوے

کیوں نہیں پچھدا صلح نہ کردا طوطے بھکھ سکائی

مان حسن دا ٹھاکے تینوں ہے پھلّ شاخ گلابی

پچھ نہیں گلّ بلبل کولوں جو تدھ-کنِ سدائی

نال سئیاں دے رل کے جس دم مدھ خوشی دا پیویں

کر خاں یاد مینوں بھی جس نے سکدیاں عمر لنگھائی

خبر نہیں کی رنگ ایہناں دا کس سببوں نسدے

گوہڑے نین سیاح جنہاں دے کردے نہ اشنائی

حسن جمال کمال تیرے وچ ہور تمامی صفتاں

ہکو عیب وفا محبت نہیں اندر زیبائی

ہے واؤ جد باغ-ارم وچ جاسیں پاس پیارے

ہتھ بنھ عرض گزاریں اوتھے ہو کے میری جائی

میں نت درد تیرے دی آتش سینے اندر جالاں

تلیاں وچ کڑاہ غماں دے جیوں مچھی جل جائی

جے جگّ دشمن مارن والا توں ہک سجن ہوویں

موتوں ذرا نہ ڈرساں کرساں دم دم شکر الائی

جاں جاں عاشق پجے ناہیں محبوباں دے در تے

کد خلاصی کردا اس دی ظالم درد جدائی

جلوا روپ تیرے دا لٹدا متکی شاہ گداواں

ایسی صورتَ سوہنی تائیں مت کوئی نظر نہ لائی

توڑے دور پیا پردیسی یاد نہیں تدھ کیتا

میں مدھ پیواں سور تسانوں ہک دم نہیں خطائی

ہے خوش واؤ فجر دی آنیں خاک اوہدے درباروں

اس سرمے تھیں لے محمد اکھیں دی رشنائی

❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤